Marriage Certificate Rules: લગ્ન એ દરેક વ્યક્તિના જીવનમાં એક મહત્વપૂર્ણ સીમાચિહ્નરૂપ છે. જોકે, લગ્ન પછી, કેટલીક કાનૂની આવશ્યકતાઓનું પાલન કરવું આવશ્યક છે. આમાંની સૌથી મહત્વપૂર્ણ બાબત લગ્ન પ્રમાણપત્ર મેળવવું છે. આ એક કાનૂની દસ્તાવેજ છે જે સાબિત કરે છે કે તમારા લગ્ન માન્ય છે.
જોકે, ઘણા લોકો જાણતા નથી કે, દરેક વ્યક્તિ લગ્નનું પ્રમાણપત્ર મેળવી શકતી નથી. ક્યારેક વિવિધ કારણોસર અરજીઓ નકારી શકાય છે. લગ્ન પછી કોઈપણ સમસ્યાઓ ટાળવા માટે, એ સમજવું મહત્વપૂર્ણ છે કે આ પ્રમાણપત્ર માટે કોણ પાત્ર નથી અને કઈ શરતો પૂરી કરવી આવશ્યક છે.
કોને લગ્નનું પ્રમાણપત્ર આપવામાં આવતું નથી?
લગ્નનું પ્રમાણપત્ર ફક્ત ત્યારે જ આપવામાં આવે છે જો ભારતીય કાયદા હેઠળ લગ્ન માન્ય હોય. જો લગ્ન સ્થાપિત વય મર્યાદાથી ઓછી હોય, એટલે કે છોકરો 21 વર્ષથી નાની વયનો હોય અને યુવતી 18 વર્ષથીનાની હોય, તો પ્રમાણપત્ર આપવામાં આવતું નથી. વધુમાં, જો લગ્ન બળજબરીથી અથવા સંમતિ વિના કરવામાં આવ્યા હોય, તો તે પણ માન્ય નથી.
બીજા લગ્ન કરનાર વ્યક્તિને પણ આ પ્રમાણપત્ર ત્યારે જ મળશે જો તેઓ પહેલા લગ્નના કાનૂની સમાપ્તિ, એટલે કે છૂટાછેડા અથવા જીવનસાથીના મૃત્યુનો પુરાવો આપી શકે. જો લગ્ન કોઈપણ ધાર્મિક કે સામાજિક ઔપચારિકતાઓ વિના સંપન્ન થયા હોય, તો તે નોંધણી કરાવી શકાશે નહીં.
લગ્ન પ્રમાણપત્ર કઈ શરતો હેઠળ બને છે?
કાયદેસર રીતે માન્ય લગ્ન માટે બંને પક્ષોની ઉંમર, સંમતિ અને ઓળખ જરૂરી છે. આધાર કાર્ડ, જન્મ પ્રમાણપત્ર, પાસપોર્ટ-સાઇઝના ફોટોગ્રાફ્સ, લગ્ન સ્થળના સરનામાનો પુરાવો અને બે સાક્ષીઓ. અરજી સ્થાનિક મ્યુનિસિપલ કોર્પોરેશન અથવા તાલુકાની કચેરી કરવામાં આવે છે. લગ્ન હિન્દુ લગ્ન અધિનિયમ, મુસ્લિમ પર્સનલ લો અથવા સ્પેશિયલ મેરેજ અધિનિયમ હેઠળ નોંધણી કરાવી શકાય છે.
અરજી પછી, અધિકારીઓ દસ્તાવેજોની ચકાસણી કરે છે અને લગ્નનું પ્રમાણપત્ર જાહેર કરે છે. જો લગ્ન કાનૂની પ્રક્રિયા અનુસાર કરવામાં આવે છે, તો તે સામાન્ય રીતે એક થી બે અઠવાડિયામાં પ્રાપ્ત થાય છે. આ દસ્તાવેજ ફક્ત ઓળખ માટે જ નહીં પરંતુ પાસપોર્ટ, વિઝા, બેંકિંગ અને અન્ય સરકારી હેતુઓ માટે પણ જરૂરી છે.