Chandrayaan 3 Moon Landing: 41 દિવસની સફર પૂર્ણ કર્યા બાદ આજે ચંદ્રયાન-3 બુધવારે (23 ઓગસ્ટ) ચંદ્ર પર પહોંચશે. લોકો આ ક્ષણને જોવા માટે એટલા ઉત્સુક છે કે તેઓ ચંદ્રયાન-3 વિશે બધું જાણવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યા છે. લોકોના મનમાં એવો સવાલ પણ ઉઠી રહ્યો છે કે જ્યારે ચીન, અમેરિકા અને રશિયાએ માત્ર 4 દિવસમાં ચંદ્ર મિશન પૂર્ણ કરી લીધું છે તો ભારતને 41 દિવસ કેમ લાગી રહ્યા છે. ચંદ્રયાન ચંદ્ર પર સીધું ઉતરાણ કરવાને બદલે પૃથ્વી અને ચંદ્રની ભ્રમણકક્ષામાં આગળ વધી રહ્યું છે, જ્યારે અન્ય દેશોએ મિશન મૂન માટે આ પદ્ધતિનો ઉપયોગ કર્યો નથી. નિષ્ણાતોનું કહેવું છે કે ભારતે ચતુરાઈથી મિશન મૂનનું આયોજન કર્યું છે જેથી ઈંધણ ઓછું ખર્ચાય અને ખર્ચ પણ ઓછો થાય.
સાયન્સ એક્સપર્ટ રાઘવેન્દ્ર સિંહે કહ્યું કે, ચીન, અમેરિકા અને રશિયાની ટેક્નોલૉજી ભારતી કરતા થોડી એડવાન્સ છે, અને તેમનું રૉકેટ વધુ પાવરફુલ છે. નિષ્ણાતે કહ્યું, 'પાવરફુલ એટલે તેમાં વધુ પ્રૉપલેન્ડ અને પ્રૉપલેન્ડ એટલે ઓક્સિજન અને ઈંધણનું મિશ્રણ. તેઓ જેટલું વધુ બળતણ ધરાવે છે, તેટલી વધુ શક્તિ તેઓ બનાવે છે. વધુ શક્તિનું નિર્માણ કરીને, પૃથ્વીનું ગુરુત્વાકર્ષણ અને વાતાવરણીય ઘર્ષણ (વાતાવરણ ઘર્ષણ) ઘટાડીને, રૉકેટને સીધું લૉ અને તે જ રીતે ચંદ્ર પર પહોંચી જાય છે.
બીજા દેશોના મિશનથી હજારો કરોડ રૂપિયા સસ્તામાં બન્યુ છે ચંદ્રયાન-3 -
એક્સપર્ટ રાઘવેન્દ્રએ કહ્યું, 'અમારું રૉકેટ ઓછું પાવરફુલ છે, તેથી જેમ તેઓ દેશી ભાષામાં કહે છે, અમે જુગાડ ટેક્નોલોજીનો ઉપયોગ કરીએ છીએ. આપણી પૃથ્વી તેની ધરીની આસપાસ ફરે છે, તેથી આપણે જાણીએ છીએ કે તે 1650 કિમી પ્રતિ કલાકની ઝડપે ફરે છે અને આપણે પણ તેની સાથે પરિભ્રમણ કરી રહ્યા છીએ. તેથી આ ગતિનો લાભ લઈને ધીમે-ધીમે તમારી ઊંચાઈ વધારવી જેથી ઈંધણ ઓછું ખર્ચાય છે. અન્ય દેશો તેમના મિશનને 4-5 દિવસમાં પૂર્ણ કરવા માટે 400 થી 500 કરોડ રૂપિયા ખર્ચે છે, જ્યારે ભારતમાં મિશનનો ખર્ચ 150 કરોડ રૂપિયા છે.
અમેરિકા, ચીન અને રશિયાએ કઇ ટેકનોલૉજીનો ઉપયોગ કર્યો ?
ચંદ્ર સુધી પહોંચવાના બે રસ્તા છે. ચીન, અમેરિકા અને રશિયા દ્વારા ઉપયોગમાં લેવામાં આવતી પદ્ધતિ, જેમાં રૉકેટને પૃથ્વીથી સીધા ચંદ્ર તરફ છોડવામાં આવે છે. બીજી રીત એ છે કે સ્પેસક્રાફ્ટને રૉકેટ દ્વારા પૃથ્વીની ભ્રમણકક્ષામાં પહોંચાડવામાં આવે છે અને પછી અવકાશયાન ફરવાનું શરૂ કરે છે. આ માટે અવકાશયાન ઇંધણને બદલે પૃથ્વીની પરિભ્રમણ ગતિ અને ગુરુત્વાકર્ષણ બળનો ઉપયોગ કરે છે. પૃથ્વી તેની ધરી પર 1650 કિમી પ્રતિ કલાકની ઝડપે ફરે છે, જે અવકાશયાનને પકડવામાં મદદ કરે છે. બાદમાં વૈજ્ઞાનિકો તેની ભ્રમણકક્ષાનો અવકાશ બદલી નાખે છે. આ પ્રક્રિયાને બર્ન કહેવામાં આવે છે. આ રીતે અવકાશયાનની ભ્રમણકક્ષાની આસપાસ પરિભ્રમણની ત્રિજ્યા વધે છે, અને પૃથ્વીના ગુરુત્વાકર્ષણ બળની અસર પણ અવકાશયાન પર ઘટવા લાગે છે. ઇંધણની મદદથી અવકાશયાનને સીધા ચંદ્રના માર્ગ પર મૂકવામાં આવે છે અને કોઈપણ પ્રયાસ વિના અવકાશયાન ચંદ્ર પર પહોંચી જાય છે.