Agriculture News: ખેડૂતો માટે શ્રાપ છે આ ઘાસ, એક વખત ઉગી જાય તો બરબાર થઈ જશે ખેતી

આજે આપણે ગાજર ઘાસ વિશે વાત કરી રહ્યા છીએ. તે અમેરિકન મૂળની ઉષ્ણકટિબંધીય વનસ્પતિ છે જે આજે દેશના તમામ ક્ષેત્રોમાં મનુષ્યો, પ્રાણીઓ, પર્યાવરણ અને જૈવવિવિધતા માટે ગંભીર સમસ્યા બની ગઈ છે.

આ પ્લાન્ટ અમેરિકા અને મેક્સિકોથી આયાત કરાયેલ ઘઉંની વિવિધ પ્રજાતિઓ સાથે ભારતમાં આવ્યો હતો. આ છોડ ભારતમાં સૌપ્રથમવાર 1956માં મહારાષ્ટ્રના પુણેના સૂકા ખેતરોમાં જોવા મળ્યો હતો. આ પછી, આ પ્લાન્ટ દેશમાં ઝડપથી ફેલાઈ ગયો.

ભારતમાં આ ગાજર ઘાસને અલગ અલગ નામથી પણ ઓળખવામાં આવે છે. આમાં ચાંદની ઘાસ, પંઢરી ફુલે, ચાતક ચાંદની, મોથા જેવા નામો વધુ પ્રચલિત છે. જો કે, આ છોડનું વૈજ્ઞાનિક નામ પાર્થેનિયમ હિસ્ટેરીફોરસ છે અને આ છોડ ફૂલોના છોડના એસ્ટેરેસી પરિવારનો સભ્ય છે.

સૌથી મહત્વની બાબત એ છે કે આ છોડ એકવાર ઉગે છે, તે એક વર્ષ સુધી ખેતરમાં રહે છે. આ છોડની ઊંચાઈ 0.5-1 મીટર છે. આ છોડ 6 થી 8 મહિનાનો થતાં જ ફૂલ આવવા લાગે છે.

આ છોડની સૌથી મોટી સમસ્યા એ છે કે તે એક સમયે 15,000 થી 25,000 માઇક્રોસ્કોપિક બીજ ઉત્પન્ન કરે છે, જે પવનને કારણે દૂર દૂર સુધી ફેલાય છે. નીંદણ વિજ્ઞાન સંશોધન નિદેશાલય, જબલપુર દ્વારા કરવામાં આવેલા મૂલ્યાંકન મુજબ, ગાજર ઘાસ ભારતમાં લગભગ 350 લાખ હેક્ટર વિસ્તારમાં ફેલાયેલું છે.

ખતરનાક વાત એ છે કે આ ઘાસ આપણા પાકને પણ બગાડી રહ્યું છે. ઉલટાનું, તે ગાય, ભેંસ કે અન્ય જીવોમાં જે આકસ્મિક રીતે ખાય છે તેમાં અનેક પ્રકારના રોગો થાય છે.